Najdroższy skarb

Jak to cudownie móc oddychać Móc chodzić, biegać, śpiewać, tańczyć Jak dobrze siedząc w ciepłym domu Sycić się smakiem pomarańczy Jak dobrze wolnym być człowiekiem Przechadzać się wśród zboża łanów Spoglądać w czysty błękit nieba I nie znać tortur i kajdanów I mieć rodzinę wokół siebie Przyjaciół dalszych i tych bliskich W tym samym mówić móc języku I być kochanym przez nich wszystkich W szalonym pędzie codzienności W pogoni za tym co przyziemne Jak mysz biegając w kołowrotku Nie dostrzegamy co jest cenne! skorpionik..