koniec wakacji 2012

Życie,jak sznur z ma­leńkich ko­ralików a każdy z nich to je­den z je­go dni które prze­winęły się przez te wszys­tkie mo­je la­ta. Każdy z nich odróżnia się in­nym ubar­wieniem, chciałabym by na długo był mi oz­dobą, no­siłabym go z god­nością i dumą tak by zos­ta­wiając po so­bie w spad­ku, po­kole­nie które­mu dałam życie szczy­ciło się nim.. wspo­minając mnie. A jed­nak zbyt ciężkie i kruche roz­sy­pały się... po­tur­lały każde w swoją stronę. Nim od­na­lazłam wszys­tkie zdążyły już stra­cić pier­wotny ko­lor... poszarzały. Te­raz z nadzieją i myślą o dal­szej egzys­ten­cji... ze świado­mością że bar­wy ich za­leżą tyl­ko od te­go jak żyję, na no­wo naw­le­kam ko­ralik za ko­rali­kiem używając już tyl­ko tych ... w ko­lorach tęczy... Pozdrawiam 55555 zostawiam