Kto przestaje kochać - ucieka, ale kto nie może przestać - ściga.

Miałem kiedyś sen -czysty- Biały jak len, I nierzeczywisty. W tym śnie byłaś Ty -zachwycająca- Piękniej­sza od łzy, I od słońca. Lecz ja­kiś wy­soki mur -lęk- Wyrósł aż do chmur, I pękł. A my za­miast go burzyć usilniej -kochać- Bu­dowa­liśmy go jeszcze pilniej, Aby szlochać. I kiedy zniknęłaś za cegłami -ciemności- Dni stały się nocami, I noc za­mie­szkała w miłości...