ZAPRASZAM W NIEZNANE

" Może jej nigdy nie było? imię wyszeptał mi wiatr znudzony popychaniem białych obłoków w różne świata strony po błękicie nieskończonym Może jej nigdy nie było? głos nucił wiosenny deszczyk skacząc sobie beztrosko po spuszczonych rzęsach i powiekach sennych Może jej nigdy nie było? złote włosy słońce utkało bo miało ochotę na miłość przykryć nimi chciało duszę potarganą lecz jeśli nigdy nie istniała, jak się znalazły w smutnej głowie zielone oczy z kropelek rosy, powiedz! "