-- DIRE STRAITS -- Telegraph Road

Dawno, dawno temu człowiek wyruszył w drogę Szedł trzydzieści mil ze swym dobytkiem na plecach Zrzucił swój bagaż w miejscu, które wydało mu się najlepsze I założył dom pośród dziczy Zbudował chatę i spichlerz Zaorał ziemię nad chłodnymi wodami jeziora Potem tą samą drogą przybyli następni wędrowcy Nigdy nie posunęli się dalej i nie posunęli się wstecz Potem przyszły kościoły, potem przyszły szkoły Potem przyszli prawnicy i ze swymi paragrafami Potem przyszły pociągi i ciężarówki z ładunkami A na końcu pojawiła się linię telegraficzna Potem przyszły kopalnie i przyszła ruda Przyszły ciężkie czasy, potem wybuchła wojna Telegraf śpiewał pieśń o odległym świecie Sieć telegraficzna dotarła tak głęboko i daleko Jak rwące wody rzeki A w radiu mówią, że tej nocy będzie mróz Ludzie wracają z fabryk do domów Sześć pasów ruchu Trzy suną wolno Kiedyś lubiłem moją pracę, ale mój zakład został zamknięty Mam prawo pracować, ale nigdzie nie ma dla mnie pracy A teraz oni mówią, że musimy zapłacić teraz to, co jesteśmy winni Musimy wypić piwo, którego nawarzyliśmy A wysoko ptaki na telegraficznych drutach Zawsze mogą odlecieć, uciec od deszczu i zimna Słyszysz jak wyśpiewują swój telegraficzny szyfr Wzdłuż telegraficznego szlaku. Chciałbym zapomnieć, ale jeszcze pamiętam te noce Gdy życie było zakładem na wyścigach pomiędzy smugami światła Opierałaś głowę na moim ramieniu, miałaś rękę w moich włosach Teraz zobojętniałaś, jakbym już nic nie znaczył Ale uwierz we mnie kochanie A zabiorę cię z tej ciemności, prosto ku światłu dnia Od tych reflektorów, rzek deszczu Od tego gniewu, wpisanego w ulice o znajomych nazwach Bo mam za sobą wszystkie czerwone światła w alei wspomnień Widziałem jak desperacja wybucha I nie chcę widzieć tego więcej Od tych wszystkich znaków "przepraszamy, ale już zamknięte" Jak najdalej wzdłuż telegraficznego szlaku