Uczymy się życie całe, a jednak mało wiemy, los ciągle nas doświadcza tak długo, jak żyjemy. Wszak nasze całe życie to ciągła jest nauka, by zdać w nim ten egzamin nie da się go oszukać. Uczymy się odróżniać , pragnienie od złudzenia i siłę od słabości, fantazje od marzenia. Uczymy się bez przerwy , śmiać się, a nawet szlochać, uczymy nieustannie , by móc naprawdę kochać. Bo mądrość wszak człowieka, jest jak ten owoc z drzewa i bardzo,bardzo powoli z czasem dopiero dojrzewa... Serca pełnego radości..
Komentarze (2)