Lubię rozmawiać z ptakami-Barbara Mazurkiewicz

Zapadną śpiewy w zaspach Dogasły paleniska i woda przestała dymić. A wszystko gadało; wiatr, drzewa, rozległe pola dzikich krzewów nawet kamienie. Znikły cienie kobiet z koszami pełnymi szupinek. Słońce zasklepiło się za horyzontem jak ogromna rana. Było nam Ta da, ta dana … Skończyło się, kiedy księżyc zamarzł -dryfując w jeziorze. Mróz przenikliwie zatrzeszczał, ponacinał usta kochankom. Zawyły wilki na posiwiałej łące, gdzie pasły się kiedyś strofy. Było Ta da, ta dana … Zdarzyło się naprawdę, nie na niby. Za wcześnie posprzątali. Jeszcze po nas zaścielą łóżka-nie swoimi rękami. Uniosą się spłoszone prześcieradła, które rano wyniosą ciała. My? Zapadniemy w sen, jak zapada się w zaspach. Ta da, ta … BaMa