Mały płatek rózy

Za moim oknem świat ogromny Przechodniów tłumem roztańczony Spieszy się nie wiadomo dokąd Jakby zupełnie był szalony! Nikt nie dostrzega, że obłoki Ponad głowami takie piękne! Nie widzi też jak barwny motyl Nad kwiatem róży tańczy z wdziękiem Nikogo nie obchodzi tęcza I księżyc co nad głową świeci! Nikt nie dostrzega starych ludzi I ślepej wiary w oczach dzieci Czym świat się karmi w swoim biegu? Dokąd podąża w ślepym pędzie? Zdumiony patrzę z mego okna I myślę sobie: Co to będzie? Kto jutro zginie gdzieś na wojnie? Kto umrze z głodu na ulicy? Kogo okradną, kogo zdradzą? O co się wzburzą robotnicy? I kiedy patrzę na to wszystko Myśl jedna w głowie się przeplata: Czy ludzie nie chcą, czy nie mogą Trochę naprawić tego świata? skorpionik...