POCHWAŁA MIŁOŚCI

**Ab imo pectore** (łac. z głębi serca) Niewiele chcemy od życia Tylko trochę radości. Niewiele dać możemy, Tylko trochę miłości. Nieraz ktoś nas zawiedzie, Zachwieje wiarę w człowieka. Nie traćmy nigdy nadziei Ona wszystko przeczeka. Bądźmy dla bliźnich nadzieją Pomóżmy im w potrzebie Ofiarujmy im miłość i przyjaźń. Ofiarujmy im siebie. Bo tak niewiele nam trzeba, Tylko trochę radości. A tak dużo możemy Ofiarować miłości. Bo miłość jest potęgą. A gdyby tak w końcu się odważyć Podążyć za sercem, chwycić się marzeń A gdyby tak w końcu porzucić swe piekło Pójść swoją drogą i poczuć się lekko. Dwadzieścia jeden gramów Tyle ponoć w nas jest duszy Dwadzieścia jeden gramów A tak trudno ją poruszyć. A gdyby tak w końcu uczuć nie tłumić Szczerze zapłakać, w radości się zgubić, A gdyby tak znowu być wolnym jak dziecko Pójść drogą miłości i poczuć się lekko. A gdyby tak w końcu pokochać bez granic Zycia się nie bać, sukces mieć za nic, A gdyby tak w końcu dać światu odetchnąć Pójść swoją drogą i poczuć się lekko. I kochać miłością szczerą, cudowną, dojrzałą, przepiękną... .