--(Przeznaczeni dla siebie)--

Człowiek jest szczęśliwy wtedy, kiedy nie ugania się za szczęściem jak za motylem, lecz jest wdzięczny za wszystko, co dostaje. Jeśli poszukuje szczęścia zbyt daleko, to ma sytuację podobną jak z okularami. Nie widzi ich, a ma je przecież na nosie. Tak blisko! Jakże możemy być kiedykolwiek szczęśliwi, jeżeli zawsze wszystkiego oczekujemy od innych? Bóg dał każdemu człowieku coś, czym potrafi innych uszczęśliwić.Złudne szczęście maluje Ci dzień, kolorami uśmiechów na twarzach. Zaskakuje słowami fair play, choć nieprawdę słychać w wyrazach. Milcząc krzykiem znosisz obelgi i uśmiechem płaczesz nad losem. W duszy pytasz za co te cięgi, dzielnie biorąc ciosa za ciosem. A wieczorem gdy ciemne już szyby, ściskasz skronie w zmęczonych już rękach. Nie uśmiechasz się nawet na niby, lecz ocierasz spłakane oczęta. Dzielnie idziesz pod wiatr przeznaczenia, prosisz Boga jakimś westchnieniem, aby droga po życia bezdrożach, okazała się Twoim zbawieniem.Blisko, a jednak daleko. Gonić trzeba by nie uciekło Nogi odmawiają posłuszeństwa Ledwo ustami nabieram powietrza Nie mogę już tak dalej Nic mi to nie daje Może szczęście to nie dla mnie? [Żadnych korzyści, tylko zmęczenie. Nie ma wsparcia, nie ma kogo za rękę chwycić A łzy nieustannie płyną skorpionik..