REJS DO CIEPLYCH KRAJOW STATKIEM

Z za horyzontów ciemnych i mrocznych wyłania się miłość płynąca ku szczęściu swym statkiem po morzu błękitnych chmur. I nie wiedząc czemu obrała kurs na wschód pewnie chce przywitać słońce budzące do życia świat każdego ranka. Witając zaspane oczęta cytrynowego słoneczka pytała o drogę do domu o drogę do domu rozkochanego serca. Dobiwszy do portu i cumą mocując swój okręt ogromny co przez wód oceany biegnących po niebie błękitnych baranków kroczył tak dumnie. Dobiwszy do portu gdzie szczęścia szukała zwinęła swe żagle i tam już została. I tylko rybak nieboże biedaczek spojrzawszy na miłość z radości już skacze i krzyczy i jęczy czym prędzej by zdołać zatrzymać ją w sercu. Uszczknęła mu tylko rąbek swej spódnicy by zasycić głód miłosnej goryczy i z żalem odeszła by kroczyć przed siebie malując pejzaże na jej pustym niebie. I tak oplotła jej serce zziębnięte swym warkoczem ze wstążką bez końca którą promieniem rozgrzaną dostała od słońca. I szybko na twarzy pojawił się uśmiech i szybko w sercu ocieplił się klimat i teraz już obie i miłość i ona kroczą w nieznane przez życia wertepy nie martwiąc się o nic co jutro przyniesie trzymając swe dłonie splecione już wiecznie.