---(To nie ja)---

Miłość... do tej pory sądziłem, że to ona wyznacza człowiekowi drogę, Którą szedłem od samego początku, gdy podała mi rękę. Cudownie było tulić ją każdego wieczora, jak marzenie, które się spełniało; Jednak czas umie wbić miłości drzazgę przeszłości. To przeszłość swoimi szponami wyrywa z miłości to co najpiękniejsze, Pozostawia w kącie jezioro łez a w ramionach pustkę i chłód. Chyba taka miłość mi teraz towarzyszy - słowa ostre jak szkło, Które wypowiadane w zapomnieniu ranią nas oboje. Oboje mówiliśmy, że na zawsze, że to jest to na co czekaliśmy...Co nam z tego zostaje? Nieugięta przeszłość, która niszczy naszą przyszłość. Co mi po niej, gdy nie będzie już miłości. To nie wielkie czy wzniosłe słowa, nie o to chodzi; Chcę tylko znów usłyszeć od Ciebie: kocham Cię.--skorpionik..