Widok z piaskowni w Gardawicach....

Tonę w myślach, spacerując po mokrym piachu Zimne fale orzeźwiają umysł i ciało Strzępy chmur, strzępy zniszczonego dachu Czas przystanął, a wskazówka stała się skałą Idę wolno, dokąd mam się spieszyć Przecież nie ma nic prócz morza i piasku Wolną chwilą pozwól mi się nacieszyć Jutro znów znajdę się w niemym potrzasku Kiedy jutro wstanie słońce sędziwe Promieniami gdzieś oświetli szary grób Na pomoście siedzą ptaki płochliwe Zimne fale zmyły ślady moich stóp