witam wiosennie znajomych Ania

Z humorkiem To się Panu Bogu udałam Spojrzałam w lustro i się zaśmiałam Bo takiej siebie dotąd nie znałam; Oczy zszarzałe a wokół zmarszczki. Czas mnie dokładnie wszędzie pomarszczył. Patrzę dalej i cóż tam widzę? Fałdek, oponek chyba nie zliczę. Pierś zapadnięta, brzuszek wypięty. Cały obrazek strasznie pomięty. Plamy starcze na całej skórze. Już mnie nie zechce żaden Józek. Trzeba dziś z głowy wybić amory. To czas na leki, maści, doktory. Odmówić jakiś różaniec wieczorem. Do łóżka kłaść się z... termoforem. Kilogram kremu wklepać w twarz, szyję. A rano krzyknąć: Boże, wciąż żyję! Pozdrawiam