Zanim zdążysz przed swym losem,
Pomnij kilka słodkich chwil,
Zacznij cieszyć się swym życiem,
Być człowiekiem z wszystkich sił.
Proza życia jest jak strumień,
Co wciąż drąży inny brzeg,
I nie staraj się zrozumieć,
Bo zatracisz sensu bieg.
Czas ucieka, gubiąc dni,
Pozostawia nas za sobą,
I nie warto za nim iść,
Bo wszak nie wiesz co przed tobą.
Nie otwieraj duszy ciałem,
Pozostawiaj rosy smak,
By nie zwątpić w cud istnienia
Ty tez postaw jakiś znak...
