Życie i Miłość

Dojrzałej miłości uczymy się powoli, kochamy nie za zalety, lecz mimo wad. Rozwijamy się poprzez długie rozmowy by móc ze sobą o czym rozmawiać, przez zaufanie, by otworzyć się na siebie wzajemnie, przez zrozumienie, by nie pójść w zupełnie inne dwie strony. Prawdziwa, dojrzała miłość jest długotrwałym procesem wyboru, wymagającym świadomej decyzji i wysiłku na co dzień. To bycie dla Kogoś i z Kim. To szacunek i troska. To wspólne dobro, gdzie nie ma miejsca na tylko Ja, a jesteśmy już zawsze My. To historia naszego życia sprawia, że w pewnej chwili Ktoś nabiera dla nas szczególnego znaczenia. Miłość jest opowieścią wyrażaną gestem, dotykiem, zapachem, słowem, milczeniem. Choć nie potrafimy jej zrozumieć, sercem odczytujemy jej nieprzeniknione tajemnice. Nie wiemy skąd przychodzi, ale jesteśmy w stanie powiedzieć dokąd zmierza stwarzając swoją własną opowieść... Moje motto: ...Że Ty i Ja, spośród tysięcy Mocno trzymamy się za ręce. Niezwykły dzień, doniosła chwila,I szept nieśmiały: Miły, Miła, Odtąd już razem zawsze i wszędzie. Tak miało być i tak niech będzie... Gdybyś zapytał mnie, Kim jestem... Odpowiedziałabym Ci, że jestem tysiącem pytań i milionem odpowiedzi. Przepastną nocą i płytkim oddechem, nikim szczególnym i Kimś wyjątkowym. Gdybyś zapytał mnie, Kim mogę być... Odpowiedziałbym, że mogę być słowami wyrytymi na Twoich plecach, symfonią znaków, które tylko Ja mogę odczytać dotykając Twojej skóry. Raczej skromna, choć umiem zawalczyć o swoje... dużo myśląca o życiu i ludziach... Cenię sobie lojalność, wrażliwość, delikatność, prawdomówność... Gardzę kłamstwem, fałszem, obłudą.