Wiersze

Nie mam dla Ciebie niczego oprócz wiersza... Oprócz bukietu słów nasączonych sercem Oprócz łez ubranych w szelest liter i samotności tak samo dokuczliwej we wszystkich językach... Jeżeli zechcesz podzielimy się WIERSZEm jak chlebem... Aby powróciły wypłoszone po drodze marzenia i dziecinne bezbronne uśmiechy lepsze od najbardziej nowoczesnych mostów...

Książki

Z wyciętą muzyką, bo prawa autorskie Petera Gabriela strzeżone przez FB

WIERSZE nagrane w Radiu Głos

W dniu 26 kwietnia 2017 roku podczas spotkania koła rękodzieła, przy udziale członków rodziny i zaproszonych gości w Izbie Regionalnej Towarzystwa Miłośników Kujaw w Radziejowie w ramach akcji Ocalić od zapomnienia, dokonano otwarcia wystawy zgromadzonych w Izbie oraz udostępnionych przez rodzinę obrazów, grafiki, rzeźb stworzonych przez nauczyciela Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego Stanisława Gulczyńskiego, którego grób znajduje się na miejscowym cmentarzu. Wystawa przygotowana przez Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Radziejowie we współpracy z Towarzystwem Miłośników Kujaw z Radziejowa, które zaprosiły na jej otwarcie wystawy poświęconej twórczości Stanisława Gulczyńskiego, nauczyciela, kościelnego miejscowej fary. Wyeksponowano pamiątki ze zbiorów Izby Regionalnej oraz zbiorów rodzinnych Państwa Gulczyńskich jego dokonania artystyczne w zakresie malarstwa, rzeźby, grafika jak również WIERSZE poświęcone Miastu i Papieżowi Janowi Pawłowi II. Towarzystwo Miłośników Kujaw w Radziejowie obchodzące w tym roku 55 rocznice swego powstania w otwartej w dniu 13 stycznia 2017 roku w nowej siedzibie Izbie Regionalnej tzw. Starej Plebani przy kościele farnym swoim działaniem, na co dzień realizuje hasło Ocalić od zapomnienia naszą tradycję, fakty, zdarzenia, ludzi związanych z naszym miastem, powiatem, Kujawami.

Dam Ci sercem to ,co mam najpiękniejsze, co pozwala układać mi WIERSZE, wpływa falą ciepła do niego dam Ci uśmiech serca mojego.

1 Zobacz, ile jesieni! Pełno jak w cebrze wina, A to dopiero początek, Dopiero się zaczyna. 2 Nazłociło się liści, Że koszami wynosić, A trawa jaka bujna, Aż się prosi, by kosić. 3 Lato, w butelki rozlane, Na półkach słodem się burzy. Zaraz korki wysadzi, Już nie wytrzyma dłużej. 4 A tu uwiądem narasta Winna jabłeczna pora. Czerwienna, trawiasta, liściasta, W szkle pękatego gąsiora. 5 Na gorącym kamieniu Jaszczurka jeszcze siedzi. Ziele, ziele wężowe Wije się z gibkiej miedzi. 6 Siano suche i miodne Wiatrem nad łąką stoi. Westchnie, wonią powieje I znowu się uspokoi. 7 Obłoki leża w stawie, Jak płatki w szklance wody. Laską pluskam ostrożnie, Aby nie zmącić pogody. 8 Słońce głęboko weszło W wodę, we mnie i w ziemię, Wiatr nam oczy przymyka. Ciepłem przejęty drzemie. 9 Z kuchni aromat leśny: Kipi we wrzątku igliwie. Ten wywar sam wymyśliłem: Bór wre w złocistej oliwie. 10 I WIERSZE sam wymyśliłem. Nie wiem, czy co pomogą, Powoli je pisze, powoli, Z miłością, żalem, trwogą. 11 I ty, mój czytelniku, Powoli, powoli czytaj Wielkie lato umiera I wielką jesień wita 12 Wypiję kwartę jesieni, Do parku pustego wrócę, Nad zimną, ciemną ziemię Pod jasny księżyc się rzucę.

W dniu 20 października 2016 roku Słuchacze KDUTW Oddz. W Radziejowie mieli okazje spotkać się z autorką Panią Elżbietą Okunowską ( Była rodzina, znajomi, przyjaciele), która napisała książkę pt. Jak ćmy, jak motyle. Pani Elżbieta Okunowska oprócz powieści pt. "Jak ćmy, jak motyle", wydała też tomik wierszy pt. Impresje, z którego to tomiku czytała WIERSZE. W czytaniu fragmentów powieści i wierszy wspomagały autorkę koleżanki. Urozmaiceniem był występ wokalno-muzyczny młodych adeptek. Była kawa, herbata, ciastka. Ciekawe rozmowy. Kolejne ciekawe, interesujące spotkanie.

Na dnie szuflady pożółkłe fotografie szkolna tarcza laurka dla mamy WIERSZE Asnyka i list… nie wysłany w kopercie przeczytałem odżyły wspomnienia wiatr przywiał tamte dni łza wypłynęła z oka błysk radości tej jednej chwili. Schowałem list pośród wiele pamiątek zasunąłem szufladę na kolejne lata.

Przydrożna kapliczka. odnalazłem Cię Panie przy drodze. gdy mgły opadły jak ręce a pod nogami falującym zbożem zakołysała przestrzeń rozsypały się kwiaty na polach i łzy w porannej rosie ukryte jeszcze dzwonią w modlitwie jak perły i WIERSZE wypadło ze mnie serce w pokłonie w Twoje dłonie odnalazłem Cię Panie przy drodze...